ความจริงจะต้องเขียนเรื่องนี้นานมากแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมถึงลืมได้ เพิ่งมาเห็นว่ายังไม่ได้เขียน (เวลาผ่านไปปีกว่าแล้ว) ในขณะที่ยังพอมีความทรงจำเหลืออยู่บ้าง ก็จะขอเขียนเท่าที่จำได้ก็ละกัน อาจจะอ่านไม่มันเท่าไหร่สำหรับอันนี้เพราะว่าความทรงจำมันไม่สดละ
เรื่องนี้เป็นประสบการณ์การไปงาน Conference วิชาการครั้งแรก เป็นอีกหนึ่งความฝันของเด็กที่ไม่ได้เก่งอะไรมากมายอย่างผมที่ได้เขียน Paper เป็นภาษาอังกฤษ และได้ออกไปนำเสนอให้กับนักวิชาการ ซึ่งต้องบอกว่าเป็นช่วงเวลา 3 วันที่รู้สึกสนุกกับการผจญภัยอย่างมาก ไม่คิดว่าจะได้เจอประสบการณ์ดีๆ อะไรแบบนี้ Continue reading
กำลังจะสิ้นปี 2016 แล้ว นึกกลับไปถึงตอนต้นปีแล้วรู้สึกตกใจมาก ปีนี้เป็นปีที่พาตัวเองมาไกลมากจริงๆ น่าจะเกิดจากการได้มาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมแก่การพัฒนาตนเองและเลขอายุที่มากขึ้นเป็นแรงกดดันให้บริหารเวลาให้ดีขึ้น ปีนี้เป็นปีที่มีการพัฒนาทั้งการศึกษาและทักษะความรู้มากมายพอสมควรเลย และเป็นปีที่ต้องบอกว่าเข้าสู่แวดวงนักวิชาการอย่างจริงจังแล้ว 
ไม่ได้เขียนบล็อคมานานมาก วันนี้ขอเล่าประสบการณ์การเรียนภาษาอังกฤษอย่างหักโหมหลังเรียนจบ ป.ตรี เผื่อจะเป็นประโยชน์กับหลายๆ ท่าน ความพิเศษของผมอยู่ที่ว่าผมเป็นมนุษย์สายสุดโต่งไปทางความมีเหตุมีผลจำพวกตรรกะทั้งหลาย ทุกวันนี้งานที่แสนถนัดจึงเป็นงานที่ต้องวิเคราะห์เยอะๆ เช่นการออกแบบระบบคอมพิวเตอร์ การเขียนโปรกรมต่างๆ ซึ่งมันเป็นดาบสองคม เพราะในอีกด้านหนึ่งผมช่างไร้ซึ่งความสามารถทางด้านการเข้าสังคม รวมถึงการเรียนภาษา เพราะวิชาพวกนี้ผมรู้สึกว่ามันจะอาศัยความพริ้วไหวของความคิดมากกว่าความเชื่อมโยง ทำให้สมัยเด็กๆ เกลียดการเรียนภาษามาก อย่างไรก็ดี มันได้เปลี่ยนไปแล้ว และในบล็อคนี้ผมจะเล่าประสบการณ์การฝืนตัวเองจนสำเร็จให้ฟัง ต้องขออภัยด้วยที่รายละเอียดอาจจะน้อยไปหน่อยเพราะว่าเรื่องมันผ่านมานานพอสมควรแล้ว ถ้าใครอยากทราบเทคนิคการเรียน หรือประสบการณ์ของผมในสิ่งต่างๆ ก็คอมเมนท์ถามได้เลยครับ จะพยายามตอบเท่าที่จะตอบได้ 🙂